Inilah
rasanya kali pertama dalam sejarah negara ini satu dasar baru (yang tidak pula
berdasarkan pindaan Akta
Pendidikan) yang merombak dasar selama puluhan tahun dilaksanakan dalam tempoh
yang cukup singkat, iaitu satu tahun. – Prof Dr Awang Sariyan. Tatkala negara
maju lain sedang berusaha memartabatkan bahasa masing- masing, kita menemukan
formula songsang untuk memertabatkan bahasa kita sendiri. Pengunaan Bahasa
Inggeris dalam Sains dan Matematik merupakan malapetaka besar yang melanda
peradaban Melayu. Bapa kepada Adi Putra suatu ketika menitiskan air mata kerana
sedih Bahasa Melayu diabaikan dalam Sains dan Matematik. Adi Putra, manusia
genius berumur enam tahun umat Melayu meneggemparkan negara apabila mampu untuk
menghasilkan formula dan menyelesaikan masalah matematik peringkat universiti.
Bapanya mengatakan, Adi Putra menguasai matematik di peringkat muda itu bermula
dengan belajar matematik dalam Bahasa Melayu, kemudian sahaja Adi Putra belajar
melalui Bahasa Inggeris. Nah, terbukti Bahasa Melayu masih perkasa untuk
memberdaya akal Adi Putra untuk memahami sekaligus membuat kejutan dalam
matematik.
ISU BAHASA DALAM SISTEM
PENDIDIKAN NEGARA:
PENGAJARAN SAINS DAN MATEMATIK DALAM BAHASA INGGERIS
oleh:
Prof. Dr. Awang Sariyan
LATAR
BELAKANG
Pada tahun 1993, Perdana Menteri waktu itu, Dr. Mahathir Mohamad membuat
pengisytiharan bahawa semua kuliah sains dan tekonologi di universiti hendaklah
disampaikan dalam bahasa Inggeris. Keputusannya itu bertentangan dengan
pendiriannya pada awal tahun 1970-an ketika menjadi Pengerusi Majlis Universiti
Kebangsaan Malaysia, yang dengan tegas menyatakan bahawa bahasa Melayu mestilah
dijadikan bahasa penghantar utama untuk semua kursus di universiti.
Pada
waktu itu, kumpulan-kumpulan cendekiawan yang faham dan masih kental semangat
kebangsaannya mengadakan pertemuan demi pertemuan dan gerakan menasihati
kerajaan agar tidak melaksanakan keputusan Perdana Menteri. Sebahagian besar
memorandum, resolusi dan pernyataan serta makalah yang membantah keputusan
telah diterbitkan oleh Persatuan Linguistik Malaysia pada tahun 1996 dalam buku
yang berjudul Manifesto Budaya: Pupus Bahasa Pupuslah Bangsa, dengan
Allahyarham Asraf sebagai editornya. Kebetulan ketika itu masih ada tenaga
unggul dalam kepemimpinan negara yang menjadi penaung kepada gerakan kebangsaan
sehingga akhirnya keputusan itu senyap begitu sahaja.
Tidak
sampai 10 tahun kemudian, iaitu pada tahun 2002, Perdana Menteri yang sama
membuat pengumuman bahawa mata pelajaran sains dan matematik di sekolah akan
diajarkan dalam bahasa Inggeris pada tahun berikutnya, iaitu tahun 2003. Inilah
rasanya kali pertama dalam sejarah negara ini satu dasar baru (yang tidak pula
berdasarkan pindaan Akta
Pendidikan) yang merombak dasar selama puluhan tahun dilaksanakan dalam tempoh
yang cukup singkat, iaitu satu tahun. Orang yang tidak lupa kepada sejarah
dasar dan sistem pendidikan di negara ini tentu masih ingat bahawa dasar
pelaksanaan bahasa Melayu sebagai bahasa penghantar utama sistem pendidikan
yang digagaskan oleh Jawatankuasa Pelajaran Razak 1956 dan kemudian diperkukuh
oleh Jawatankuasa Penyemak Pelajaran Rahman Talib 1960 hingga diterapkan dalam
Akta Pelajaran 1961, baru dilaksanakan dengan pesat pada tahun 1970 apabila
Abdul Rahman Ya`kub (kini Tun Patinggi) menjadi Menteri Pelajaran. Ertinya
untuk melaksanakan dasar yang menjadi acuan pembentukan generasi baru yang
bersatu padu dan memperoleh ilmu serta sistem nilai melalui satu bahasa
kebangsaan hanya dapat dimulakan berbelas-belas tahun kemudian.
Kemudian
apabila kerajaan mendapati perlunya sistem pendidikan yang menekanakan aspek
manusiawi, maka Jawatankuasa Kabinet yang dipengerusikan oleh Dr. Mahathir
Mohamad sebagai Menteri Pelajaran ketika itu membuat kajian dan menerbitkan
kajian itu pada tahun 1979. Sebagai hasil rumusan dan syor jawatankuasa
tersebut, dirancang pelaksanaan Kurikulum Bersepadu Sekolah Rendah (KBSR) dan
Kurikulum Bersepadu Sekolah Menengah (KBSM). Ternyata bahawa permulaan
pelaksanaan dasar dan sistem baru itu mengambil waktu lapan tahun kerana hanya
dilaksanakan pada tahun 1988.
DASAR
YANG MENIMBULKAN TANDA TANYA
Setelah terlaksana Dasar Pendidikan Kebangsaan yang berteraskan bahasa Melayu
sebagai bahasa penghantar utama selama kira-kira 30 tahun, dengan kejayaan
melahirkan tidak kurang 5.4 juta lepasan di peringkat SPM yang sebahagiannya
kemudian melanjutkan pengajian di peringkat tinggi dan menjadi tenaga penggerak
pembangunan negara dalam pelbagai bidang, dilakukan perubahan yang cukup
drastik. Sudah ada ribuan profesor dan ahli akademik dalam pelbagai bidang yang
lahir daripada Sistem Pendidikan Kebangsaan. Sudah banyak ahli profesional
dalam pelbagai bidang yang juga lahir daripada sistem pendidikan negara yang
berteraskan bahasa kebangsaan. Adakah Dasar dan Sistem Pendidikan Kebangsaan
telah gagal? Jika benar, manakah kajian yang dijalankan yang membuktikan
kegagalan itu?
Selain
tiada kajian yang dijalankan tentang Dasar dan Sistem Pendidikan Kebangsaan,
dalam konteks penggunaan bahasa kebangsaan sebagai bahasa penghantar utama,
tiada juga kajian yang dilakukan untuk melaksanakan dasar baru penggunaan
bahasa Inggeris sebagai bahasa penghantar sains dan matematik. Tiada perundingan
yang dilakukan dengan pakar-pakar pendidikan, ahli-ahli bahasa dan pihak-pihak
berkepentingan yang lain. Barangkali ada perundingan dengan pihak tertentu
secara eksklusif yang tidak diketahui dengan pasti siapa dan apa inti pati
perundingan itu, sedang bidang pendidikan merupakan bidang yang menentukan
nasib semua rakyat. Bahkan tiada sama sekali dilakukan cuba uji melalui projek
rintis di sejumlah sekolah seperti yang lazimnya dilakukan dalam pelaksanaan
mana-mana sistem yang baharu.
Seminar,
forum, dialog, memorandum dan pernyataan media yang mengemukakan bantahan atau
sekurang-kurangnya permintaan agar ditangguhkan pelaksanaan dasar baharu itu
hampir-hampir tidak diendahkan. Persatuan Linguistik Malaysia, misalnya, banyak
menganjurkan forum, perbincangan, penyediaan memorandum, surat dan pernyataan
media tentang isu tersebut tetapi tidak tampak reaksi dan respons yang positif
daripada pihak berkuasa. Pertemuan Dewan Bahasa dan Pustaka dengan Perdana
Menteri pada waktu, Dato’ Seri Dr. Mahathir Mohamad dan timbalannya yang kini
menjadi Perdana Menteri pada tahun 2002, dan juga pertemuan Kumpulan Prihatin
dengan Perdana Menteri baru pada tahun 2005, di samping beberapa pertemuan
dengan Menteri Pendidikan dan beberapa orang pemimpin lain tampaknya tidak
menyebabkan sebarang perubahan dalam pelaksanaan dasar tersebut.
Resolusi
Kongres Pendidikan Melayu Kedua pada 26 – 27 Mac 2005 yang mendesak
ditangguhkan pelaksanaan pengajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris
pun dipandang sepi. Malah beberapa hari sesudah tamat kongres itu, Timbalan
Perdana Menteri yang mempengerusikan Mesyuarat Jemaah Menteri mengumumkan
bahawa dasar itu diteruskan, walaupun dalam ucapan penutupan kongres beliau
berjanji bahawa kerajaan akan membuat kajian yang mendalam untuk menimbangkan
keputusan meneruskan atau menangguhkan dasar baharu itu. Sejarah baharu telah
berlaku di negara ini sekali lagi apabila “kajian mendalam” selesai dalam
tempoh hanya tiga hari! Yang bangkit bersuara orang-orang yang sama, yang telah
dianggap fanatik, ekstrem, jumud dan pernah didakwa pengkhianat, kerana
kononnya menghalang anak bangsa menjadi pandai dan menghalang anak bangsa
menguasai bahasa asing – suatu fitnah besar yang dilontarkan kepada para
pejuang bahasa sebagai usaha menutup isu yang sebenarnya. Tiada seorang pun
pejuang bahasa yang menafikan pentingnya penguasaan bahasa asing, malah mereka
monyokong apa-apa langkah meingkatkan penguasaan bahasa yang dapat membantuk
kemajuan bangsa dan negara. Isu yang dibangkitkan ialah peminggiran bahasa
Melayu sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi dan bahas ilmu dalam proses
peningkatan pengusaan bahasa asing – hal yang tidak wajar berlaku kerana maruah
dan martabat bahasa Melayu sebagai bahasa negara dan tonggak tamadun bangsa
tidak patut digadaikan atas alasan apa pun. Apabila Persatuan Linguistik
Malaysia dan Dewan Bahasa dan Pustaka menerbitkan Siri Bicara Bahasa (siri1 –
20) sebagai wadah membahaskan isu tersebut, ada arahan lisan yang
“mengharamkan” terbitan itu daripada diedarkan.
IMPLIKASI
KEPADA BANGSA DAN NEGARA
Beberapa kajian ilmiah di peringkat sarjana dan kajian institusi serta individu
tertentu menunjukkan bahawa pelaksanan dasar baharu itu telah menunjukkan tanda
awal bencana dan padah yang bukan kecil. Implikasi negatif yang cukup segera
dirasakan daripada pelaksanaan bahasa Inggeris dalam pengajaran sains dan
matematik, terutama oleh anak-anak di luar bandar yang majoritinya orang Melayu
ialah gangguan dalam penguasaan ilmu sains dan matematik disebabkan oleh faktor
penggunaan bahasa asing.
Pelajar
mengalami masalah kerana terpaksa memindahkan konsep-konsep sains dan matematik
daripada bahasa asing ke dalam bahasa ibundanya dalam keadaan pelajar tidak
atau belum menguasai bahasa asing itu. Bilangan pelajar yang terlibat dengan
pelaksanaan dasar pengajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris sehingga
tahun 2004 ialah 1.88 juta orang. Jika sekalipun 50% daripada mereka yang
tinggal di kawasan bandar dianggap menguasai bahasa Inggeris, namun terdapat
hampir 1 juta (0.94 juta), terutama pelajar di luar bandar yang menghadapi
masalah pemelajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris. Hakikat yang
penting ialah bahawa golongan pelajar yang paling banyak menjadi mangsa
daripada pelaksanaan dasar tersebut terdiri daripada anak-anak bangsa Melayu.
Kajian
yang dijalankan oleh pensyarah Universiti Kebangsaan Malaysia, Dr. Nor Hashimah
Jalaluddin (2004) menunjukkan ketidaksediaan pelajar belajar sains dan
matematik dalam bahasa Inggerus. Kenyataan tersebut tergambar pada dapat kajian
bahawa 75% pelajar tidak setuju sains dan matematik diajarkan dalam bahasa
Inggeris, 77% setuju bahawa bahasa Melayu mampu menyampaikan sains dan
matematik dengan berkesan, 71% meminati sains dan matematik kerana diajarkan
dalam bahasa Melayu, 70% yakin akan cemerlang dalam sains dan matematik jika
diajarkan dalam bahasa Melayu. Kajian DBP-UKM pada tahun 2004 tentang persepsi
pelajar menunjukkan bahawa amat rendah tahap kesediaan pelajar untuk menerima
pengajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris. Kesediaan mereka belajar
sains dan matemtik sepenuhnya dalam bahasa Inggeris hanya 5.9% (untuk sains)
dan 5% (untuk matematik).
Yang
lebih malang lagi, kajian yang dijalankan oleh DBP-UKM (2004) menunjukkan
penurunan prestasi yang cukup mencemaskan dalam kalangan pelajar yang terlibat
dalam mata pelajaran sains, matematik, bahasa Inggeris dan bahkan bahasa
Melayu. Dalam Peperiksaan Pertengahan Tahun Tingkatan 2 pada tahun pengajian
2004 (pelajar yang mula belajar sains dan matematik di tingkatan 1 pada tahun
2003 dalam bahasa Inggeris), peratus pelajar yang mendapat gred cemerlang (gred
A) bagi mata pelajaran sains hanya 11.9% dan bagi mata pelajaran matematik
hanya 16.9%. Hampir separuh daripada sampel yang dikaji (45.49%) mendapat gred
gagal dalam kedua-dua mata pelajaran tersebut. Bagi mata pelajaran bahasa
Inggeris pula, hanya 10.4% yang mencapai gred A. Malang sekali apabila yang
mencapai gred A dalam mata pelajaran bahasa Melayu hanya 18.7% dan 16.7%
malahan gagal (mendapat gred E). Kejatuhan prestasi dalam mata pelajaran bahasa
Melayu itu barangkali disebabkan kekeliruan yang terjadi pada guru dan juga
pelajar dalam tempoh peralihan yang mengejut pelaksanaan bahasa Inggeris dalam
mata pelajaran sains dan matematik.
Pihak
yang sangat penting dalam pelaksanaan dasar tersebut, iaitu guru sendiri
menghadapi masalah yangbesar amat besar. Daripada sejumlah 181,340 orang guru
di sekolah rendah pada tahun 2004, dianggarkan kira-kira 80,000 orang terlibat
dalam pengajaran sains dan matematik dan semuanya terlatih dalam bahasa Melayu
yang dijadikan bahasa penghantar utama dalam sistem pendidikan negara sejak
tahun 1970. Dengan pelaksanaan dasar tersebut secara mendadak, dapat dipastikan
berlakunya masalah pengajaran yang dihadapi oleh guru-guru. Kajian yang dijalankan
oleh DBP-UKM pada tahun 2004 di 242 buah sekolah menengah di seluruh negara
menunjukkan bahawa guru tidak mempunyai kesediaan untuk mengajarkan sains dan
matematik dalam bahasa Inggeris. Hanya 54.7% guru sains dan 62.2% guru
matematik yang mampu menerangkan konsep sians dan matematik dalam bahasa
Inggeris. Satu kajian lain yang dijalankan pada tahun 2004 dengan jelas
menunjukkan bahawa 81% guru mahu sains dan matematik diajarkan dalam bahasa
Melayu, 72% mengatakan bahawa pencapaian pelajar dalam sains da matematik akan
lebih cemerlang jika diajarkan dalam bahasa Melayu, dan 79% berpendapat bahawa
pelajar lebih dapat menumpukan perhatian jika kedua-dua mata pelajaran itu
diajarkan dalam bahasa Melayu.
Jelas
bahawa proses pengajaran dan pemelajaran sains dan matematik dalam bahasa
Inggeris tidak dapat mencapai hasrat untuk meningkatkan pelajar kita dalam
bidang-bidang tersebut, malah sebaliknya menurunkan penguasaan mereka dalam
bidang-bidang berkenaan. Dalam jangka lima tahun pelaksanaan dasar baharu ini,
dijangka ratusan ribu pelajar akan gagal atau tidak cemerlang pencapaiannya
dalam sains dan matematik dan fenomena ini melibatkan majoriti pelajar di luar
bandar yang jelas terdiri daripada anak-anak Melayu. Implikasi ini secara
langsung menjejaskan keutuhan bangsa Melayu yang memang masih jauh ketinggalan
dalam pelbagai bidang di negara ini. Bidang pendidikan yang diharapkan dapat
melonjakkan citra dan martabat bangsa Melayu akan sebaliknya menjadi alat yang
menjatuhkan bangsa Melayu sendiri.
Daripada
segi sosial dan politik, kesan-kesan buruk daripada pelaksanaan dasar baharu
ini akan menggoncang kestabilan sosial dan politik negara, disebabkan akan
wujud ketidakseimbangan pencapaian akademik yang akhirnya melebarkan jurang
antara kaum dan kelas masyarakat. Usaha kerajaan untuk menyeimbangkan
pencapaian anak-anak Melayu dalam bidang pendidikan, dan seterusnya dalam
bidang profesional akan terjejas dengan teruknya dan keyakinan orang Melayu
kepada pemimpin dan parti teras pemerintah negra, iaitu UMNO akan merosot atau
hilang. Kehilangan keyakinan itu akan melemahkan kekuatan politik Melayu yang
diharapkan dapat menjamin keutuhan bangsa apabila, misalnya pengundi Melayu
sendiri mengalihkan sokongan mereka kepada parti lain sebagai tanda protes.
Sekali lagi pemimpin kita cukup bertolak ansur apabila sekolah kebangsaan
diwajibka mematuhi arahan dasar baru tetapi pada waktu yang sama sekolah jenis
kebangsaan diberi izin meneruskan penggunaan bahasa ibunda (di samping bahasa
Inggeris) untuk mengajarkan sains dan matematik. Dewan Bahasa dan Pustaka
sendiri yang memang ditubuhkan untuk memajukan bahasa kebangsaan, menjelang
pelaksanaan dasar baru itu telah dilarang menerbitkan buku teks pilihan dalam
bahasa Melayu bagi sains dan matematik untuk kepentingan anak-anak Melayu di
luar bandar. Mulia sungguh hati budi pemimpin Melayu!
Kini
peribahasa “lulus jarum luluslah kelindan” sudah mula berlaku di Institusi
Pengajian Tinggi Awam apabila semua universiti kerajaan telah mula melaksanakan
dasar ke arah pengajaran subjek-subjek sains dan teknologi dalam bahasa
Inggeris, sebagai suatu kelanjutan logis daripada dasar yang dilaksanakan di
peringkat sekolah. Universiti tiada pilihan lain kerana pelanggan yang diterima
merupakan mereka yang telah dilatih dalam bahasa Inggeris. Yang menghairankan
ialah bahawa apabila Naib Canselor Universiti Putra Malaysia membuat pengumuman
pada sekitar bulan Ogos 2004 bahawa universiti itu akan melaksanakan pengajaran
dalam bahasa Inggeris bagi kursus-kursus sains dan teknologi, Timbalan Perdana
Menteri sendiri membuat kenyataan bahawa langkah itu bertentangan dengan dasar
pendidikan negara. Dalam akhbar sekitar bulan Jun atau Julai 2005, tersiar pula
dalam akhbar teguran kepada universiti awam yang lewat melaksanakan pengajaran
kursus sains dan teknologi dalam bahasa Inggeris. Apakah ertinya semua ini?
Universiti Kebangsaan Malaysia yang ditubuhkan sebagai mercu tanda Dasar dan
Sistem Pendidikan Kebangsaan yang berteraskan bahasa Melayu sebagai bahasa
penghantar utama, menurut sumber dalaman, telah sedia untuk melaksanakan dasar
baru itu.
Akhirnya, kita akan menyaksikan kesan-kesan yang berikut daripada penarikan
semula dasar bahasa Melayu sebagai bahasa penghantar utama:
1.
AKIBAT KEPADA BAHASA MELAYU
Proses
menjadikan bahasa Melayu bahasa ilmu dan bahasa moden akan terhenti. Sebaliknya
bahasa Melayu akan terperosok sebagai bahasa pasar sahaja. Istilah yang telah
dicipta yang telah mencecah hampir satu juta untuk ratusan bidang ilmu,
termasuk ilmu terkini seperti aeroangkasa, dengan pelibatan beratus-ratus pakar
bidang ilmu, tidak akan digunakan dan istilah baru tidak akan dicipta lagi.
Buku dalam bidang sains, perubatan, ekonomi, perniagaan dan teknologi tidak
akan diterbitkan dalam bahasa Melayu kerana tidak akan ada lagi pembacanya.
Kedudukan bahasa Melayu dalam semua bidang, terutama dalam bidang ilmu dan
perniagaan di negara bertuah Malaysia ini akan jatuh ke nombor tiga di bawah
bahasa Inggeris dan bahasa Mandarin.
Amatlah
mencemaskan bahawa pada satu waktu kelak bahasa Melayu hanya menjadi bahasa
penghantar bagi kira-kira 20% sahaja, iaitu bagi mata pelajaran yang bukan
tergolong dalam sains dan teknologi. Selalu dihujahkan bahawa perubahan ini
hanya bagi dua mata pelajaran sahaja. Hakikatnya jauh berbeda.Yang berikut ini
ialah unjuran yang dapat dirumuskan daripada perancangan yang dibuat oleh
Kementerian Pelajaran:
•
Sekolah Rendah:
BM
60%; BI 40%
•
Sekolah Menengah:
Tingkatan 3: BM
62%; BI 38%
Tingkatan 4 & 5 Sastera: BM 56%; BI 44%
Tingkatan 4 & 5 Sains: BM 36%; BI 64%
Tingkatan 4 & 5 Biologi: BM 33%; BI 67%
Tingkatan 4 & 5 Reka Cipta: 32%; BI 68%
Tingkatan 4 Akaun: BM 47%; BI 53%
SPM: BM 29%; BI 71%
Tingkatan 6 Sastera: BM 60%; BI 40%
Tingkatan 6 Sains dan Matrikulasi: BM 20%; BI 80%
•
Peringkat Universiti:
BM:
Kursus Sastera dan Pengajian Islam; BI: Semua kursus lain
(Catatan:
Malah ada kursus sastera di universiti tertentu yang diwajibkan dikuliahkan
sebahagiannya dalam bahasa Inggeris)
2.
AKIBAT KEPADA PELAJAR-PELAJAR MELAYU
Kesannya kepada pelajar, terutama pelajar Melayu daripada sudut penguasaan ilmu
sains dan matematik buruk sekali. Kajian menunjukkan pelajar yang masih belum
mempunyai kemahiran kecekapan bahasa yang asas akan menghadapi masalah untuk
membaca buku teks, berdailog, berdebat dan memberikan gerak balas bertulis dalam
ujian dan peperiksaan. Inilah masalah sebenar yang dihadapi oleh
pelajar-pelajar Melayu kini. Masalah ini tidak dapat diselesaikan dengan hanya
menuding jari kepada pelajar dan guru bahawa mereka mahu mencari jalan mudah.
Belum terbukti di mana-mana pun alat teknologi mampu menggantikan guru di bilik
darjah. Yang perlu diingat, wajarkah kita memperjudikan nasib masa depan anak
bangsa kita dengan menggunakan kaedah yang tidak, atau sekurang-kurangnya belum
terbukti berhasil di mana-mana di muka bumi ini? Seorang bernama Steven Lee
telah membangkitkan hal ini dalam Berita Harian 19 April 2005 bertajuk,
“Pendekatan Pembelajaran Bukan Boleh ‘Dicuba-cuba’”.
3.
AKIBAT KEPADA MEDIA MASSA BERBAHASA MELAYU
Tahun 60-an dulu tulisan Jawi dikeluarkan daripada bilik darjah. Akibatnya,
hari ini ramai orang Melayu yang buta Jawi. Akhbar Utusan Melayu dulu menjadi
lidah dan alat perjuangan bangsa Melayu. Kini Utusan Melayu dalam keadaan
nazak, tidak lagi mampu menjadi wadah pemikiran dan penyatuan umat Melayu.
Inilah yang akan berlaku kepada media berbahasa Melayu 20 tahun dari sekarang.
Akhbar Melayu tidak akan lagi memuatkan ruangan teknologi, kesihatan, ekonomi,
perniagaan, komputer dan lain-lain kerana tidak akan ada pembacanya. Pembaca
akhbar nanti tidak lagi menguasai istilah dalam bidang-bidang ini dalam bahasa
Melayu. Bolehkah akhbar hidup tanpa ruangan ekonomi, perniagaan, kesihatan,
sains, teknologi dan sebagainya? Lihat saja Utusan
Melayu. Itulah gambaran masa depan akhbar arus perdana berbahasa Melayu. Pada
hari ini pun, di negara Malaysia yang kita cintai ini, edaran akhbar terbesar
berbahasa Melayu jatuh ke nombor tiga di bawah akhbar berbahasa Mandarin dan
Inggeris. Bayangkan 10 tahun dari sekarang akibat penukaran bahasa penghantar
80% mata pelajaran di sekolah ke dalam bahasa Inggeris.
3.
AKIBAT POLITIK KEPADA ORANG MELAYU DAN UMNO
Kemerosotan kedudukan bahasa Melayu, kelemahan pelajar Melayu menguasai
ilmu-ilmu sains, teknologi dan matematik serta kemerosotan akhbar Melayu akan
membawa padah politik yang cukup menggerunkan bagi UMNO dan umat Melayu.
Bagaimanakah UMNO mahu mempengaruhi orang Melayu kalau akhbar arus perdana
Melayu nanti sudah seperti Utusan Melayu hari ini – amat tipis, terbit hanya
seminggu sekali, kecil jumlah edarannya dan tidak lagi berupaya menggembleng
pemikiran orang Melayu? Dengan serangan globalisasi dan masuknya pelbagai
aliran fahaman Islam dari luar, pandangan dan pegangan hidup umat Melayu
pastinya akan bertambah rencam dan berserpihan. Dan pada waktu itu alat yang
ampuh untuk mempersatukan pemikiran mereka, iaitu bahasa, sudah tidak bertenaga
lagi untuk berbuat demikian.
Kos
budaya, pendidikan dan politik bagi penyelewengan kepada Dasar Pendidikan
Kebangsaan ini terlalu menggerunkan untuk diabaikan. Apa yang dikatakan sebagai
perubahan bahasa penghantar dua mata pelajaran sahaja sebenarnya akan membawa
durjana kepada bangsa Melayu. Inilah akibatnya apabila kita melompat sebelum
berfikir panjang
.
SESAT
DI HUJUNG JALAN BALIK KE PANGKAL JALAN
Pihak
yang mendakwa dirinya kritis sering bertanya: Apakah penyelesaian terhadap
masalah yang ditimbulkan oleh pejuang-pejuang kebangsaan itu? Sebenarnya
masalah yang sedang kita hadapi ini merupakan hasil ciptaan kita sendiri. Lain
yang luka lain yang dibebat. Kita sudah mempunyai Dasar Pendidikan yang telah
terbukti mantap. Ini tidak bermakna bahawa pelaksanaan dasar ini tidak
mengalami masalah. Terdapat masalah mutu pendidikan sekolah kebangsaan,
terdapat kelemahan disiplin, masih tidak cukup ruang untuk membuka minda
pelajar menjadi kreatif dan dalam konteks isu yang sedang kita bincangkan ini,
terdapat kelemahan yang ketara dalam hal penguasaan sejumlah pelajar dalam
bahasa Inggeris.
Cara
menyelesaikan masalah ini ialah dengan menentukan fokus dan membuat diagnosis
yang betul. Kita harus memfokuskan perhatian untuk menyelesaikan masalah ini,
bukan mengundang masalah baru dengan mencipta kaedah yang belum teruji di
mana-mana pun. Antara yang perlu difikirkan dan disusuli dengan tindakan oleh
kerajaan dalam menangani masalah kelemahan penguasaan bahasa Inggeris dalam
kalangan pelajar termasuklah:
1.
Dalam hubungan dengan isu yang sedang dibicarakan ini kita harus memfokuskan
perhatian kepada masalah meningkatkan penguasaan bahasa Inggeris pelajar di
sekolah dengan menggunakan kaedah yang lebih kemas kini dan berkesan dan
memberikan latihan yang sempurna kepada guru bahasa Inggeris. Hampir semua
negeri di negara ini masih menghadapi kekurangan guru bahasa Inggeris yang
terlatih. Sering dibangkitkan bahawa penguasaan bahasa Inggeris sebahagian daripada
guru bahasa Inggeris itu sendiri tidak memuaskan.
2.
Mungkinkah pengajaran bahasa dijalankan dengan sempurna dalam kelas yang
melebihi 40 orang, terutama pada peringkat darjah satu? Di negara yang maju,
jumlah pelajar setiap kelas di sekolah rendah kecil sekali sehingga tidak sukar
bagi guru mengawal kelas dan memberikan perhatian kepada setiap pelajarnya.
3.
Di Amerika, tempat terdapatnya ramai pelajar berbahasa ibunda asing, bahasa
Inggeris diajarkan secara tuisyen, satu pelajar satu guru bagi pelajar yang
lemah. Kita mesti mengkaji dan menggunakan kaedah yang telah terbukti berkesan
di tempat lain.
4.
Prasarana pendidikan yang memungkinkan proses pengajaran dan pemelajaran
berlangsung dengan berkesan peru diberi perhatian utama. Makmal bahasa, bekalan
elektrik, bahan pengajaran dan pemelajaran bercetak dan elektronik dan yang
lain-lain perlu segera dilengkapkan. Jurang kemudahan antara sekolah di bandar
dengan sekolah di luar bandar perlu dikambus segera.
5.
Mengadakan kursus bahasa Inggeris untuk keperluan khusus kepada lepasan sekolah
dan universiti sebagai peneguhan penguasaan bahasa Inggeris untuk alam
pekerjaan.
DOA
DAN HARAPAN
Tidak ada masalah yang tidak dapat diselesaikan. Tidak ada insan, kecuali nabi
dan rasul, yang tidak berbuat silap. Kini waktunya kita semua merapatkan
barisan untuk meneguhkan sikap dan perjuangan mempertahankan asas-asas
kebangsaan dan kenegaraan, termasuk bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan,
bahasa rasmi dan bahasa ilmu. Segala pandangan para pejuang bahasa perlu
direnung dengan saksama dan dengan berlapang dada. Mereka bukan musuh negara.
Mereka bukan pengkhianat bangsa. Selama mereka masih mahu bersuara untuk
memberitahukan yang benar, maka eloklah pandangan itu dinilai dengan bijaksana.
Mereka sekadar memperjuangkan dasar negara yang sama-sama dibina dan diterima
sejak sebelum kemerdekaan dan kemudian menjadi asas kenegaraan. Yang ada pada
mereka hanya suara, bukan kuasa. Maka bersuaralah mereka; selaras juga dengan
sabda Nabi bahawa baikilah sesuatu keadaan yang tidak betul dengan tiga cara –
tangan, lidah dan hati.
Bersama-samalah
kita terus berusaha dan berdoa semoga landasan kenegaraan yang telah diasaskan
oleh para pemimpin terdahulu tidak dipinda dan dirobah tanpa berfikir panjang.
Usahlah terjadi ”Yang dikendong tak dapat, yang dikejar berceceran”.Berpadalah
sudah kita dengan kerugian yang telah ditanggung oleh bangsa oleh baiknya dan
mulianya hati kita melayan kehendak orang. Kepada Allah jua kita memohon
pertolongan agar perjuangan kita diredhai dan diberkati-Nya
